1 Ιουν 2012

Χρήστος Χαρακόπουλος: ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ - ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ Μ.Ε. «ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ»

ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ - (ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ)


Α1.

Εσύ αναζήτησε τα ίχνη του ανθρώπου, σε παρακαλώ, και με την πιο μεγάλη φροντίδα είτε στείλε τον στη Ρώμη είτε φέρ’  τον μαζί σου  επιστρέφοντας από την Έφεσο. Μη σε απασχολήσει πόσο κοστίζει ο άνθρωπος. Γιατί είναι μικρής αξίας, όποιος είναι τόσο τιποτένιος. Αλλά, εξαιτίας της ελεεινής πράξης και του θράσους του δούλου, τόσο οργίστηκε ο Αίσωπος, ώστε τίποτε δε θα μπορούσε να του είναι πιο ευχάριστο από την επανάκτηση του δραπέτη.


Αυτές (τις εικόνες) τις έβαζα πάντα μπροστά μου ως πρότυπα στην επιθυμία μου να διοικήσω σωστά και να διαχειριστώ την πολιτεία μας. Διέπλαθα την ψυχή μου και το νου μου με το να λατρεύω και να αναλογίζομαι τους έξοχους άντρες. Γιατί έτσι μπόρεσα να ριχτώ για τη σωτηρία σας σε τόσους πολλούς και τόσους μεγάλους αγώνες, με το να επιδιώκω δηλαδή μόνο τον έπαινο και την τιμή και μην υπολογίζω όλα τα βάσανα του σώματος και όλους τους θανάσιμους κινδύνους.

Β1.

superiore
minime
pretium
scelera
tantus dolor
nulla re
earum
gratiores
cui
meliora
re
mentium
omni
cruciatu

B2.

investiganto
misistis
redeunt
deduxerit
non vis
essemus
adficeris (adficere)
potuisse
gererentur
administravisses
cultu
proposuissent
conformatum iri
expeti(v)ero
obiectura



Γ1α.


Tu hominem noli investigare.
Tu hominem ne investigaveris.


Γ1β.


rediens: χρονική μετοχή στο ρήμα deduc, συνημμένη στο υποκείμενο tu, εκφράζει το σύγχρονο. Αναλύεται σε χρονική πρόταση:  dum redis

Γ1γ.

Epheso: απρόθετη (γιατί είναι όνομα πόλης) αφαιρετική της απομάκρυνσης από τόπο στη μετοχή rediens.

tecum: εμπρόθετος προσδιορισμός της συνοδείας στο ρ. deduc.

nihili: γενική της αξίας στο ρ. est (αφηρημένη αξία)

dolore: αφαιρετική οργανική του μέσου στο ρ. est adfectus

cupidus: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου στο ρήμα proponebam (αναφέρεται στο ego)

gerendi: γενική γερουνδίου ως συμπλήρωμα στο cupidus (γενική αντικειμενική).

tot: επιθετικός προσδιορισμός στο dimicationes.

mortis: γενική επεξηγηματική στο pericula.

me: αντικείμενο στο obicere (άμεση αυτοπάθεια)

Γ2α.

Δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του συμπεράσματος στο περιεχόμενο της κύριας πρότασης με ρήμα το adfectus est, εισάγεται με το συμπερασματικό σύνδεσμο ut, προεξαγγέλλεται στο λόγο από τη δεικτική αντωνυμία tanto, εκφέρεται με υποτακτική, γιατί το συμπέρασμα στη λατινική είναι μία υποκειμενική πράξη ή κατάσταση, και συγκεκριμένα με υποτακτική ενεστώτα (possit), γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (adfectus est: παρακείμενος με σημασία ενεστώτα) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων, συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση.)


Γ2β.

     Hominibus excellentibus cogitandis


     Δεν είναι υποχρεωτική η γερουνδιακή έλξη, γιατί η αφαιρετική γερουνδίου είναι απρόθετη.


Γ2γ.

Cicero dicit eas se, cupidum bene gerendi et administrandi rem publicam, semper sibi proponere.


Επιμέλεια απαντήσεων:
Χρήστος Χαρακόπουλος
Φιλόλογος